Door onze vertechniseerde samenleving komen we steeds verder af te staan van de natuur en het feit dat we zelf ook onderdeel zijn van de natuur.  Apparaten en dingen bepalen steeds meer ons leven en dat heeft een vervreemdend effect op ons.  Vlees en melk lijken voor kinderen al gemaakt in de fabriek en verkrijgbaar bij de supermarkt.

De hele natuur vertelt ons iets maar het lijkt alsof we die taal steeds minder verstaan in onze technologisch hoogwaardige samenleving.    Door ons weer te verwonderen over de natuur  komen we meer in contact met ons natuurlijke zijn.   We proberen met deze eigentijdse  pelgrims-wandelingen deze taal van de natuur weer te verstaan en de verwondering te laten ervaren.  De Groningse boer en dichter C.O. Jellema verwoordt het treffend:

Mien Laand is groot van ainzoamhaid
Hier in zien wiede kimmen
Mit t’ zachte kloagen van het rait
Vervlugtegt ook mien stil verdrait

K’ Zai witte wolken klimmen
En de vrede van de aiweghaid
Dei achter dizze wereld staait
Ziegt stilkes bij mie binnen

T’ Is Rustig hier, gain nied bestaait
Hier vuil ik me zo allenneg nait
As in de stad met volle stroaten
Doar doezend mensen lopen, proaten
Mit all heur vregden en verdrait
Moar van de echte stilte nait
N’ enkel spoor meer overloaten

Tussen de mensen in heur karrevoan
Dei onbegrepen laangs n’ ander gaon
Doar is de achter vrede nait
Dei hier op ’t wiede veld bestaait

Vertaling:

Mijn streek is groot van eenzaamheid
Hier in zijn wijde horizon  
Met ’t zachte klagen van het riet
Vervluchtigd ook mijn stil verdriet

K’ Zie witte wolken klimmen
En de vrede van de eeuwigheid
Die achter deze wereld staat
Trekt stilletjes bij mij naar binnen

T’ Is rustig hier, geen nijd bestaat
Hier voel ik me niet zo alleen gelaten
Als in de stad met volle straten
Daar duizend mensen lopen, praten
Met al hun vreugd en verdriet
Maar van de echte stilte niet
Een enkel spoor overlaat

Tussen de mensen in hun karavaan
Die onbegrepen langs elkander gaan
Daar is de echte vrede niet
Die hier op het wijde veld bestaat